Inteligentne smart karty - wprowadzenie do technologii kart inteligentnych

 

Karty inteligentne, inaczej zwane kartami stykowymi smart lub kartami mikroprocesorowymi, to karty, które posiadają wbudowany mikroprocesor. Dzięki temu umożliwiają one przetwarzanie informacji oraz interakcję z urządzeniami elektronicznymi. Ich uniwersalność i zastosowanie w wielu dziedzinach, takich jak systemy płatności, kontroli dostępu przed nieuprawnionym dostępem , systemy identyfikacji i autoryzacji, a także w systemach telekomunikacyjnych, czynią je niezwykle istotnymi.

 

Historia kart elektronicznych sięga lat 70. XX wieku, kiedy opracowano pierwsze karty magnetyczne. Jednak pierwsze smart karty, które zawierały mikroprocesory, zostały opracowane przez firmę Schlumberger w 1974 roku. Na początku smart karty były stosowane głównie w sektorze bankowym, w celu zapewnienia bezpieczeństwa transakcji. Wraz z rozwojem technologii, smart karty stały się coraz bardziej popularne i zaczęły być używane również w innych sektorach, takich jak telekomunikacja i transport.

 

Obecnie karty smart card są stosowane w wielu dziedzinach, takich jak systemy płatności, telekomunikacja, kontrola dostępu, identyfikacja i autoryzacja. Ze względu na łatwość użytkowania i zapewnione bezpieczeństwo danych, są one bardzo popularne w różnych systemach. Smart karty posiadają wiele zalet w porównaniu do tradycyjnych kart magnetycznych, takich jak większa pojemność pamięci, większa odporność na uszkodzenia i dłuższy czas użytkowania.

 

Niemniej jednak, ze względu na rosnącą popularność smartfonów, wiele smart kart zostało zastąpionych przez rozwiązania mobilne, takie jak portfele mobilne czy aplikacje do płatności. Mimo to, smart karty wciąż mają swoje zastosowanie w wielu dziedzinach i są ważnym narzędziem w różnych systemach.

 

Smart karty działają na zasadzie przetwarzania informacji przez wbudowany mikroprocesor. Karta ta zawiera również pamięć, która umożliwia przechowywanie danych oraz interfejs komunikacyjny, który pozwala na wymianę informacji z urządzeniami zewnętrznymi.

 

Typowe elementy składowe kart smart obejmują:

 

 

• Mikrokontroler - jest to główny element procesujący, który wykonuje operacje przetwarzania danych i steruje innymi elementami karty.

• Pamięć ram - jest to miejsce na przechowywanie danych, które mogą być odczytywane lub zapisywane przez mikrokontroler. Może to być pamięć EEPROM lub Flash.

• Interfejsy - obejmują różne standardy komunikacyjne, takie jak ISO 7816, USB, NFC lub Bluetooth, które umożliwiają wymianę danych między kartą a innymi urządzeniami.

 

Smart karty są zdolne do przetwarzania różnych typów danych, takich jak dane identyfikacyjne, dane finansowe czy dane biometryczne. Dostęp do tych danych jest kontrolowany przez kody dostępu i protokoły bezpieczeństwa, takie jak DES (Data Encryption Standard), AES (Advanced Encryption Standard), RSA (Rivest–Shamir–Adleman) czy SHA (Secure Hash Algorithm).

 

Przykłady protokołów komunikacyjnych kart inteligentnych:

 

 

• ISO 7816 - standardowy protokół używany do komunikacji między smart kartami a czytnikami kart w systemach płatniczych, kontroli dostępu, itp.

• NFC (Near Field Communication) - protokół bezprzewodowej komunikacji, który umożliwia wymianę danych między smart kartą a innym urządzeniem NFC bez użycia przewodów.

• USB - uniwersalny standard interfejsu komunikacyjnego, który umożliwia komunikację między smart kartą a komputerem lub innym urządzeniem USB.

• Bluetooth - protokół bezprzewodowej komunikacji, który umożliwia wymianę danych między smart kartą a urządzeniami Bluetooth, takimi jak smartfony czy laptopy.

Przykłady zastosowania inteligentnych smart card :

 

 

• Autoryzacja dostępu do pomieszczeń - systemy kontroli dostępu do budynków i pomieszczeń. Karty są programowane tak, aby umożliwiać dostęp jedynie osobom, które posiadają odpowiednie uprawnienia. Przykłady zastosowań to systemy kontroli dostępu do biur, laboratoriów oraz magazynów.

 

• Płatności bezgotówkowe - jako alternatywa dla gotówki i tradycyjnych kart płatniczych. Takie karty umożliwiają bezpieczne i wygodne dokonywanie płatności w sklepach, restauracjach oraz na stacjach benzynowych. Wiele krajów wprowadziło już systemy płatności mobilnych, które umożliwiają wykorzystanie smart karty w smartfonie lub zegarku.

 

• Kontrola czasu pracy - monitorowanie czasu pracy pracowników. Karta może być używana do rejestrowania godzin pracy, urlopów i innych form nieobecności. Dzięki temu pracodawcy mogą łatwiej kontrolować czas pracy i płacić pracownikom za faktycznie wykonaną pracę.

 

• Dostęp do systemów informatycznych - służą do autoryzacji dostępu do systemów informatycznych, takich jak serwery czy aplikacje internetowe. Takie karty zapewniają bezpieczne logowanie się do systemów, a także mogą służyć do uwierzytelniania użytkownika przy korzystaniu z usług internetowych.

 

• E-podpisy i e-dokumenty - mogą być wykorzystywane do podpisywania elektronicznych dokumentów, takich jak umowy czy faktury. E-podpis umożliwia bezpieczne i wiarygodne podpisywanie dokumentów bez konieczności drukowania i skanowania papierowych kopii. Smart karty są również wykorzystywane do przechowywania i wymiany e-dokumentów, takich jak certyfikaty, klucze publiczne czy certyfikaty cyfrowe.

 

Czytnik kart inteligentnych smart

 

*czytniki kart inteligentnych smart

 

Czytnik smartcard urządzenie, które umożliwia odczytanie informacji przechowywanych na karcie smart. Tego typu czytniki są powszechnie używane w różnych zastosowaniach, takich jak autoryzacja dostępu, płatności bezgotówkowe czy podpisywanie elektronicznych dokumentów.

W szczególności są popularne wśród laptopów biznesowych, umożliwiając bezpieczne logowanie do systemów informatycznych oraz podpisywanie dokumentów. Wiele modeli ma wbudowany czytnik kart smart, co zwiększa ich wygodę użytkowania.

Obecnie coraz większą popularność zyskują czytniki bezkontaktowe, które pozwalają na odczytanie informacji z karty bez wkładania jej do czytnika. Często wykorzystywane są w systemach kontroli dostępu, umożliwiając szybszą i bardziej wygodną weryfikację uprawnień użytkowników, takich jak certyfikaty, klucze publiczne czy certyfikaty cyfrowe.